Is er straks nog ruimte om verplicht op wijnetiketten te melden wat er allemaal in zo’n wijn zit? Dat moet straks van de Europese Unie, die al eerder heeft toegestaan dat er meer dan 60 ‘additieven’ kunnen worden gebruikt om wijn op te peppen. Daarmee heeft Brussel in feite z’n eigen etiket-probleem geschapen. Iedere toevoeging moet straks worden vermeld. Behalve de geheime, want die zijn er ook. Ze worden voor de gisting in de most gekieperd en zijn dan met geen mogelijkheid meer te ‘detecteren’. Op die manier worden er ‘kwalitatieve’ wijnen gemaakt die het zonder die trucs nooit geworden zouden zijn. Geen proef-expert die onlangs ook het verschil kon vaststellen tussen echte wijn en gearomatiseerd namaakspul waaraan geen druif te pas was gekomen.

Mode-icoon Karl Lagerfeld, overleden op 85-jarige leeftijd, was niet zo’n wijnliefhebber, maar bewoog zich wel in die wereld. Zo heeft-ie voor château Rauzan-Ségla het etiket voor de jaargang 2009 gemaakt. Daarop staat de gevel van het château en een handtekening van Karl. Terre de Vins bericht:

Wat krijgen we nou? Wijn Daily liet gisteren op de website van Perswijn een column zien die we al eerder voorbij hadden zien komen. Afkomstig van de Belgische psychotherapeut en wijnschrijver Stefaan Soenen. Die kwam daar in het verleden nogal eens met bijdragen die eerder op de thans ingeslapen Belgische website WineTales verschenen. Ditmaal 'popte' één van Stefaans oude columns plotseling voor de derde keer ‘op’. Zit Perswijn daar om promotietredenen zelf achter? Of denken ze daar dat de websitebezoeker, die het toch al druk genoeg heeft met overleven in een slopende maatschappij, zich tóch niet meer herinnert wat hij enkele jaren terug al kreeg voorgeschoteld? Hoe dat ook zij, merkwaardig blijft het.

Het gaat om de column met als titel: Schuilt er een Parker in elk van ons? Die verscheen een tijd geleden op WineTales. Onder die column stond toen dat die eerder in Perswijn was verschenen op 15 augustus 2015. We zijn nu in 2018. En opnieuw duikt die oude column op, nu weer onder de paraplu van Perswijn. Deze keer met als datum 19 oktober 2017. Nou ja, denk je dan. Het oude frame wordt gebruikt, maar daarbinnen wordt de tekst geactualiseerd . Dat is legitiem en gebeurt vaker als het raamwerk van zo’n column met nieuwe gegevens nog overeind kan blijven. Maar nee, de tekst bleef onveranderd. Wie hem nog niet eerder heeft gelezen: bij deze. Want wat je van Stefaan ook kunt zeggen, niet dat hij geen specifieke kijk op wijnzaken heeft.

Als de wijn niet deugt, heb je wel eens zin om de tent te verbouwen. Aan die wijn valt tóch niks meer te doen. Toch zijn er wijnsites die maar niet ophouden ons wijs te maken dat ook wijn kan worden ‘verbouwd’. Ze bedoelen dan wijndruiven, maar denken niet na bij wat ze schrijven. Dat doen evenmin die lieden die het almaar over ‘lege flessen wijn’ hebben. In het Eindhovens Dagblad onthulde een ‘columnist’ dat hij vroeger ‘lege flessen wijn in een vuilniszak kieperde’. Die mogen tegenwoordig zelfs niet in de glas bak. Lege wijnflessen wèl. De fout was de eindredactie niet eens opgevallen. Die hebben het overal zo druk dat er steeds meer onzin door glipt. Zo lees ik in de grootste ochtendkrant dat Paarlberg ( die hulptroeper van Willem) een ‘ontnemingsmaatregel moet gaan betalen’. Dan zal de man ‘zichzelf opnieuw moeten uitvinden’, net als die Franse wijnboeren die niet langer van plan zijn zich als alcoholboeven te laten behandelen door het Gezondheidsgezag. Hier gaat het om een uitdrukking die intussen tot de top vijftig van modieus geouwehoer is doorgedrongen. Overgewaaid van het Haagse Binnenhof, waar de taal nogal eens als steekwapen wordt gebruikt. In die top zit ook nogal wat Angelsaksisch geleuter van de ‘nieuwe generatie’, het zakenleven en de ‘werf’-universiteiten, die hun eigen taal al lang niet meer foutloos spreken, laat staan schrijven. Onze taal-Aarle-Rixtelaar Wim Daniëls probeert ons wel bij de les te houden, maar denkt dat het proces van verengelsing niet meer is te stoppen.

Als vrouwen volhouden dat ze ‘beter’ wijn proeven dan mannen, is dat dan merkbaar aan hun waarderingspunten in wijnjury’s. Dat heeft de universiteit van Lissabon onderzocht. Resultaat gepubliceerd in The Journal of Wine Economics: weinig of geen verschil in de ´scores´. Eerdere studies hebben wel verschillen laten zien. Maar die onderzoeken hadden een beperkte ´populatie´. Dit onderzoek toont aan dat vrouwen niet anders proeven dan mannen, is de toelichting op het resultaat. De universiteit van Geisenheim liet desgevraagd weten dat er geen ´significante´ verschillen zijn tussen wat mannen en vrouwen zeggen te proeven. Meininger rapporteert: