Wijnstunter Rappe Ronnie Bergsma van Wijnoutlet is wat in de volksmond heet ‘omhoog gevallen’. Hij is toegetreden tot de directie van Eluscious, de overkoepelaar van de wijnstunters des vaderlands. Een vrouwelijke collega neemt de honneurs waar totdat Wijnoutlet een nieuwe baas krijgt, zo bevestigde het hoofdkwartier in Gorredijk. Ronnie heeft Wijnwijs verzocht zijn naam voortaan niet meer op de nationale website voor wijnconsumenten te noemen. Aan dat verzoek voldoen wij graag, mits Ronnie het er niet meer naar maakt. Bij Wijnoutlet kan hij weliswaar niet meer betrapt worden op misleidende wijninformatie, maar we moeten nog maar afwachten hoe illuster Bergsma zich bij Eluscious gedraagt. Hij gaat er naar eigen zeggen ‘een leuke functie’ bekleden. Kennelijk is de manier waarop deze stunter z’n omzet bij elkaar scharrelde op deze manier beloond. Lees het bericht waarin Ronnie ons op de hoogte brengt over de promotie vanuit zijn stuntersbestaan.

Zijn druiven die wij inheems noemen wel zo autochtoon? Daarover verschijnt binnenkort een publicatie van de Italiaanse hoogleraar Atillio Scienza. Daniele Cernilli van Doctor Wine sprak met hem en stelde vast dat er nogal wat misverstand bestaat over het begrip inheems. Druivenrassen die als inheems worden gekarakteriseerd hebben vaak elders hun oorsprong. Ze zijn dus in feite import. Maar ze groeien al zo lang op dezelfde plaats dat ze als eigenheimer worden beschouwd. Daniele schrijft:

Omdat de Chinese vraag naar wijn sterk groeit, is de bulkindustrie begonnen met commerciële wijnproductie die speciaal is afgestemd op de Chinese markt. Vinex meldt dat die wijn vooral uit Chili komt, als derde op de ranglijst van importeurs. Vorig jaar kwam meer dan 56 miljoen liter Chileense bulkwijn naar China. Thedrinksbusiness meldt:

Het Spaanse wijnhuis Campo Viejo brengt met de Reserva Art Series 2014 niet een alleen een goede fles wijn op de markt, maar doet dit ook nog eens in een opvallende verpakking.

Wat moeten we nog met zo’n verjaarde 'sommelier'. Die gestold is in z’n vak en het zijn tijd wel heeft laten duren? Een kostenpost die de klantenbinding eerder belemmert dan goed doet. Daar lopen er in ons land nogal wat van rond. Vooral bij mindere restaurants die zo’n opperschenker uit promotie van ‘obers’ hebben gemunt. ‘Ga jij dat voortaan maar doen’, krijgt zo’n meubelstuk dan te horen. Geen degelijke vakman, maar eerder een ‘pusher’. Met het soort wijnkennis dat zich beperkt tot een paar versleten superlatieven. En na jaren is-ie dan getransformeerd in een stilleven van aftandsheid. Net als z’n wijnkaart die er nog uitziet alsof we nooit een eeuwwisseling hebben gehad. Zo’n figuur is onder ‘millenials’ al lang niet meer ‘getapt’. Evenmin als zo’n stoffige wijnaanrader in de ‘betere’ eterijen die al jaren meer van hetzelfde te bieden heeft.